Μικρό αρθράκι σαν μεζεδάκι για την #προσευχή στις #πανελλαδικές
Επαναστάτες ή τεμπέληδες
Έχουμε εμείς οι “συμπέθεροι” μια τάση να αθωώνουμε τη δική μας ανικανότητα – αναποτελεσματικότητα – αδιαφορία για τον κόσμο που παραδίδουμε στα παιδιά μας, που συνοψίζεται στη φράση: αν θέλουμε ένα καλύτερο μέλλον η μόνη μας ελπίδα είναι οι νέοι.
Μεγαλωμένοι με αναμνήσεις από τις επαναστάσεις των άλλων και με ξεθωριασμένο το δελτίο της εθνικής μας ταυτότητας, δίχως Θεό, πορευτήκαμε τα τελευταία 40 χρόνια και τα κάναμε όλα λάθος.
Αυτό το λες και υγεία.
Άνθρωποι είμαστε, λάθη κάνουμε έχουμε την ταπείνωση να το παραδεχτούμε…
Είναι έτσι όμως;
Αν η πορεία της πατρίδας μας, ως κληρονομιά για τα παιδιά μας, τα τελευταία 40 χρόνια χαρακτηρίζεται ΠΑΘΗΜΑ, δυστυχώς η γενιά μου δεν πήρε ΚΑΝΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑ.
Επειδή με όποιον δάσκαλο καθήσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις, από την επανάσταση στην τεμπελιά είναι… μια σημασία δρόμος, για την ίδια λέξη.
Κοιτάζοντας βαθιά μέσα τον καθρέφτη της αυτοκριτικής ας κάνουμε μια ύστατη προσπάθεια, να διδαχθούμε και να διδάξουμε κάτι από το δικό μας πάθημα, στα παιδιά μας.
Ο Διογένης ο Σινωπέας Κυνικός φιλόσοφος, ήταν με τη ζωή και το παράδειγμα του τόσο επιδραστικός, που λέγεται πως όταν ρωτήθηκε ο Μέγας Αλέξανδρος, αν δεν ήσουν αυτός που είσαι, ποιος θα ήθελες να είσαι, εκείνος απάντησε, ο Διογένης!!!
Στις μέρες μας είναι σαν να ρωτάμε τον Έλον Μάσκ αν δεν είσαι αυτός που είσαι ποιος θα ήθελες να είσαι και να μας απαντά, ένας Ορθόδοξος μοναχός στο Άγιο Όρος (ο Γέρων Γαβριήλ για παράδειγμα).
Ναι παιδάκια μου. Επαναστάτες θα ήμασταν σήμερα μόνο με μια τόσο δα απλή, στρατηγική κίνηση, επιστροφή στις Ορθόδοξες ρίζες μας.
Επειδή αργία μήτηρ πάσης κακίας και επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως, μη παραδίδεστε αμαχητί στην τεμπελιά και την σκλαβιά μιας οθόνης.
Επαναστατήστε και αφιερώστε λίγο χρόνο κάθε μέρα στην προσωπική σας προσευχή.
Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησον με.
Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον με.
Να μην περάσουν και αυτά τα Χριστούγεννα και δεν γεννηθεί στην καρδιά μας ο Χριστός.
Καλό μήνα