Πανελλήνιες
i (εγώ στα Εγγλέζικα)
Τόλμη
Όνειρο
Υπομονή
Ρεαλισμός
Αποτελεσματικότητα
Δεν είμαι καλά.
Μέσα στο σπίτι.
Φυλακισμένος.
Να επικοινωνώ με την ελευθερία μου μόνο με (χ)sms(α) στο 13033…
Αν αυτό νιώθεις καλό μου είσαι μια χαρά. Πρόσεχε όμως, γιατί παραφυλάνε και κάνα δυο παγίδες εκεί.
Η πρώτη παγίδα είναι να νιώθεις έτσι, αλλά να μην μπορείς να το παραδεχθείς, συνήθως από φόβο, βλακεία ή άγνοια.
Η δεύτερη παγίδα είναι να μη θέλεις να το παραδεχθείς από εγωισμό, βλακεία ή άγνοια.
Άλλωστε ακούγεσαι όλη μέρα:
“Εγώ δίνω και πανελλαδικές ποιος να με καταλάβει”;
“Ποιος να καταλάβει την ατυχία μου”;
“Την πιο κρίσιμη χρόνια της ζωής μου, που διακυβεύεται το μέλλον μου, εμένα που ήμουνα πάντα άτυχος ή γκαντέμω, πάντα όμως, μου έτυχε ο κορονοϊός”.
“Έλεος δηλαδή“.
“Που να κάτσεις να διαβάσεις”;
CUT (κάνω και το σκηνοθέτη τώρα με μεγάλη επιτυχία)
Μέχρι το δηλαδή καλά το πηγές. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι χαρακτήρες. Δεν έχουμε το ίδιο δυναμικό για προσωπική ή επαγγελματική ανάπτυξη.
Μέχρι το δηλαδή ο καθένας θα αντιμετωπίσει διαφορετικά τις εξωτερικές συνθήκες. Άλλος θα φέρει την καταστροφή, άλλη θα μιζεριάζει, κάποιος θα το αντιμετωπίσει με χιούμορ και κάποια μπορεί να το δει σαν ευκαιρία.
Περίπου 103.000 διαφορετικές ιστορίες, για ένα κοινό δεδομένο: πανελλήνιες με πανδημία
{(παν*παν= παν²) Κάπως έτσι μας βγήκε πέρυσι το hashtag #ΠΑΝΤΕΤΡΑΓΩΝΟ}.
Μέχρι εδώ όλα καλά και άγια!
Συμφωνούμε έτσι;
Και γιατί φώναξε CUT! Ο wannabe #Τσαφούλιας των πανελλαδικών;
Τι θέλει από τη ζωή μας ο #Λάνθιμος των φτωχών.
Εξήγησις
Μέχρι το “δηλαδή” χαρά μου δεν εξαρτάται από εσένα!
Αν θα τα παρατήσεις όμως ή όχι είναι μόνο δική σου ευθύνη.
Τι λες;
Π.i.Τ.Ο.Υ.Ρ.Α. ή κότες;
#mazisu, #sthenosacademydotgr,