Όταν δουλεύουμε με εφήβους μια φράση, ένα κλισέ, ένα quote που σκαρώσαμε αυθόρμητα, τείνει να επαληθεύεται διαρκως:

Λάιφ ιζ α Μπιτς… και δεν εννοούμε παραλία.

sthenosacademy.gr

Μπορείτε άραγε να θυμηθείτε τα χρόνια του γυμνασίου ή του λυκείου; Φιλίες, χαζολογήματα, παιδική τρέλα, υπερβολές σε καθημερινή βάση και συμπλέγματα ένα σωρό.

Έρωτες πλατωνικοί, μυστικοί, ανομολόγητοι, συμμαθητές και καθηγητές στη Γαλατική χύτρα του σχολείου που με κάποιο τρόπο προσδοκούσαμε να φτιάξει… μαγικό ζωμό.

Μια φράση τάραζε κάπως τα νερά, αλλά και πάλι ούτε για πολύ και κυρίως η ταραχή δεν ήταν για όλους: Βγάλτε μια κόλα χαρτί!

Μόνο οι φλώροι, τα φυτά “ταραζόσαντε”. Οι υπόλοιπες φυλές της τάξης, αναλάμβαναν το “λελογισμένο ρίσκο” του να τα έχουν όλα γραμμένα, εν επιγνώσει ή ανεπίγνωστα, δεν έκανε στο τέλος καμία διαφορά.

Σε τι μας εκπαιδεύει τελικά το σχολείο; Αν μας μαθαίνει να κάνουμε ποδήλατο, ξεκινάμε να στερεώνουμε βοηθητικές ρόδες από το δημοτικό με ιδιαίτερα και φροντιστήρια και καταλήγουμε να προσδοκούμε στη Γ λυκείου να έχει μάθει ποδήλατο το παιδί, με γερά στερεωμένες δώδεκα βοηθητικές στο ποδηλατάκι της ζωής του.

Εδώ στη Συμβασιλεύουσα, έχουμε φαινόμενα μαθητές ιδιωτικών σχολείων να κάνουν επιπλέον φροντιστήρια και extra ιδιαίτερα για να ανταπεξέρχονται στα φροντιστήρια.

Περνάνε τα χρόνια κυλάει η ζωή σαν ποτάμι. Χάνουμε τους συμμαθητές, δεν παρακολουθούμε, πως πορεύτηκαν με τις σπουδές και πως εξελίχθηκε η ζωή τους.

Συναντώ τυχαία παλιούς συμμαθητές και τους τρελαίνω στις ερωτήσεις. Πέφτω πάνω τους με βουλιμία, για να μάθω αν ο τότε φλώρος, το τότε φυτό, ο τουρίστας, η επαναστάτρια, ο ανασφαλής (για τέτοιους τους είχα εγώ, στο ασφαλές σχολικό περιβάλλον), πως τα πήγαν στην ζούγκλα της ζωής και της ελεύθερης αγοράς;

Φυτά και φλώροι που δεν μπήκαν στο στρατό ή στο δημόσιο, βιώνουν εργασιακή αγωνία και ανασφάλεια. Αν τα κατάφεραν να τρουπώσουν (και σας αρέσει όπως είναι σήμερα το Ελληνικό Δημόσιο), είναι πετυχημένοι.

Όσοι από τους ανυποταχτους με τον έναν ή τον άλλο τρόπο δραστηριοποιήθηκαν στη ελεύθερη αγορά, τα καταφέρνουν τουλάχιστον αξιοπρεπώς. Η επιχειρηματικότητα και το λελογισμένο ρίσκο πάνε χέρι χέρι.

Όσοι από τούς αδιάφορους μαθητές αναζήτησαν την τύχη τους στον ιδιωτικό τομέα ως υπάλληλοι άλλος πιο αργά άλλος πολύ γρήγορα, προσαρμόστηκαν και τα φέρνουν βόλτα.

Αυτή η ταξινόμηση των δικών μας εμπειρικών ευρημάτων, απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί αξιόπιστη επιστημονική έρευνα ή έστω αξιόπιστο γκάλοπ.

Μας κάνει όμως σαν ποιοτική έρευνα, την εμπλουτίζουμε συνεχώς και μας βοηθάει να τολμήσουμε πράγματα με τους μικρούς και τους “αιώνιους” εφήβους στη δουλειά μας.

Αν λοιπόν η συζήτηση φτάσει σε έναν πρώταρχικό επαγγελματικό προσανατολισμό, αυτός θα πρέπει να είναι:

Επιχειρηματικότητα – Ελεύθερο επάγγελμα

ή

Υψηλόμισθος υπάλληλος;

Θυμάστε αν και πότε κάνατε τελευταία φορά ένα test Επαγγελματικού Προσανατολισμού; Μάθετε για το Career GPS, γιατί ο Επαγγελματικός Προσανατολισμός είναι κοινωνικό αγαθό και πρέπει να είναι προσιτός σε όλες και όλους.