Για τη νέα χρονιά ευχόμαστε υγεία και ευτυχία.
Να είναι χρονιά με περισσότερη δράση και καθόλου αναβολές. Μια χρονιά με πολλές μικρές επιτυχίες σε πολλούς μικρούς στόχους. Επιτυχίες που θα μας φέρνουν πιο κοντά στα μεγάλα όνειρά μας. Η καθημερινότητα με τα μικρά και τα μεγάλα της εμπόδια, η αναβλητικότητα, ο περισπασμός, η πολυπραγμοσύνη, μας καταπονούν, αποσπούν την προσοχή μας, ρουφάνε με μανία τον χρόνο μας και τα μεγάλα μας όνειρα παραμένουν ανεκπλήρωτα.
Με τον καιρό ξεθωριάζουν και περνώντας τα χρόνια απονευρώνονται γίνονται φαντασίες, κακορίζικα φαντάσματα κάποιας επιπόλαιης νιότης. Η ζωή αναλαμβάνει να μας προσγειώσει με σκληρό τόπο στην πραγματικότητα, οι υποχρεώσεις μας δένουν χειροπόδαρα και τα τεχνητά αδιέξοδα ουσιαστικά περιορίζουν τις επιλογές μας. Η ζωή γίνεται μονόδρομος. Έτσι περνούν οι ώρες, οι μέρες και οι νύχτες μας. Περνούν σαν τρένα πάνω σε ξένες ράγες, που βρεθήκαμε να σερνόμαστε, χωρίς ελπίδα, χωρίς προορισμό.
Άραγε μήπως εκείνο το γονίδιο που χάρισε στην οικουμένη έννοιες όπως η δημοκρατία, η αρετή, το κάλος, τον αξέχαστο χρυσό αιώνα του Περικλή. Εκείνο το γονίδιο που ανέγειρε τον Παρθενώνα και την Αγιά Σοφιά, που μας χάρισε τον Μέγα Αλέξανδρο και τον Μεγάλο Κωνσταντίνο, τον Κολοκοτρώνη και τον Καποδίστρια, που έγραψε το ανεπανάληπτο έπος του ’40, ήταν εκείνο το ίδιο γονίδιο που μας βούλιαξε στην ασυδοσία, την πλεονεξία και την μιζέρια τη σημερινή;
Ανέκαθεν ο Έλληνας, ο Ρωμιός πάλευε ανάμεσα στα δύο γονίδια που διαθέτει: την αρετή και το κοινό καλό από τη μια ή την σοφιστεία και τον ατομισμό από την άλλη. Σαν τεράστιο εκκρεμές η ιστορική μας πορεία κάθε που φτάνει στην κορυφή, ξεκινά αντίθετη πορεία προς την καταστροφή. Κάθε που θαρρείς πως όλα χάθηκαν, ξεκινά μια νέα ένδοξη διαδρομή. Είναι μια τέτοια στιγμή και αυτή που όλος ο κόσμος μας έχει ξεγραμμένους.
Η αθάνατη Ελληνική ψυχή είναι ασθενής. Ετυμολογικά της λείπει το σθένος, μας λείπει το σθένος. Το σθένος που χρειαζόμαστε ο καθένας ξεχωριστά, για να κατακτήσουμε την αρετή και το κοινό καλό. Το δικό μας λιθαράκι σε αυτή την προσπάθεια είναι το σθένος που αφορά στην επιμονή, την αφοσίωση και τον ενθουσιασμό που χρειαζόμαστε, για να μείνουμε προσηλωμένοι στους μακροπρόσθεσμους στόχους μας, στα όνειρά μας.
Η καθημερινότητα με τα μικρά και τα μεγάλα της εμπόδια, την αναβλητικότητα, τον περισπασμό και την πολυπραγμοσύνη που μας καταπονούν, μας αποσπούν την προσοχή και μας ρουφάνε με μανία τον χρόνο δεν θα μας αποτρέψουν να κυνηγήσουμε και να κατακτήσουμε ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ.
Αυτή είναι δέσμευση. Όταν δεσμευόμαστε οφείλουμε να βγούμε από τη δική του comfort zone (το βολικό καβούκι του) ο καθένας και να αρχίσουμε τον αγώνα. Ο μαθητής, ο φοιτητής, οι γονείς, ο πτυχιούχος που αναζητά δουλειά, ο άνεργος της κρίσης, όποιος αναζητά συμπληρωματικό εισόδημα.
Είναι καιρός απόφασης και δράσης.
Ξεκινήστε σήμερα, τον αγώνα για την κατάκτηση των δικών σας ονείρων.
Θα χαρώ να τα πούμε.
Υ.Γ. Δήμο-Σοφία & φάμιλι σας ευχαριστώ.